This is the end......

~ one day you leave this World behind, so live the life you will remember ~

Terug in Australië! Wat was Nieuw Zeeland geweldig zeg.
Het laatste stukje van mijn avontuur gaat beginnen, een geweldige tijd tegemoed.. maar ook een lastige.. het jaar zit erop. Terug naar huis, dat word even wennen.. maar voor het zover is, neem ik jullie graag nog 1 laatste keer mee op mijn avontuur, door de outback, Perth en Hong kong!

Dinsdag 24 november -> Aussie aussie aussie… Oi Oi Oi
Na een vlucht van zo’n 4 uur kwamen we aan op Melbourne airport. Hier zochten wij een slaap plekje op, want het had eigenlijk weinig zin om helemaal nog de stad in te gaan. We vonden een redelijk rustig plekje en plantte ons neer. We boekte vast ons hostel in Hong Kong en probeerde wat te slapen. Helaas werken die tl balken boven je giechel en de harde vieze vloer niet heel erg mee.. dus hield ik het na anderhalf uur proberen voor gezien. Lang leve de gratis wifi dus!
Om 09.40 vertrok onze vlucht naar Ayers Rock waar we om 11.00 aankwamen. (dat lijkt heel kort vliegen, maar ook hier hadden we weer te maken met 3 uur tijdsverschil). Eenmaal op de airport kregen we meteen een klap in het gezicht. 40 graden!! Wat was dit warm. We wisten niet hoe snel we onze lange spijkerbroeken moesten verwisselen naar shorts en een hemdje.
Om 1 uur pm werden we opgehaald door onze tourguide Ray. Onze outback tour kon beginnen!
We reden met de groep (20 personen) naar ons eerste kamp om gezamenlijk te lunchen. Iedereen deed wat en hielp lekker mee. Ik moest wel nog ernstig wennen aan de hitte.. want in het overdekte stukje waar we moesten koken was het uiteindelijk nog heter dan buiten.
Na de lunch stapte we weer het busje in en werden we afgezet bij het cultural center. Hier was veel terug te vinden van de Aboriginals, best interessant. We liepen wat rond, smolten compleet weg en maakte uiteraard ons kodak klikje bij de beroemde Uluru rock!
we volgde de weg verder om de Rock van dichterbij te kunnen bekijken. Wat is dit ding magisch groot zeg! En zo divers. We deden een wandeling van ongeveer 30 minuten langs een deel van de rock en kregen wat geschiedenis ervan mee. Simone en ik wisten uiteindelijk niet meer waar we het zoeken moesten van de hitte en zochten even een rust moment in de schaduw op. Wat een verschil ook, van de kou in Nieuw zeeland naar 40 graden. Toen iedereen weer terug bij de bus was konden we terug naar het kamp. Hier plonste we maar wat graag het zwembad in (deze was wel koud) en genoten van het zonnetje. (want uiteraard is die na een koud zwembad veel beter uit te houden). We snelde ons na een half uur terug om met de hele groep weer richting Uluru te gaan. Zonsondergang met dit uitzicht, wie wil dat nou niet. En het beste komt nog… We staan privé met onze club op het beste plekje van het uitzicht gebied, er worden toastjes met dipjes klaar gezet, en dan…. Plopt de champagne fles open!! Zo’n ijskoud drankje gaat er in combinatie met dit prachtige uitzicht natuurlijk wel in bij ons. Zo dachten ook wat andere van de groep en al snel plopte de overige 3 flessen ook open. Wat een belevenis. Toen de zon eenmaal echt verdwenen was gingen we terug naar het kamp om gezamenlijk te gaan koken. We kregen uitleg over onze bedjes aka Swags (zeg maar gerust zakken met dun matje) en de info van de volgende dag.
Ik zocht een leuk plekje, rolde mijn swag uit en probeerde een slaaphouding te vinden. Het was nog super warm dus het stuntelen met mijn lakenzak liet ik voor 02.00 over.

woensdag 25 november -> Ayers Rock
04.00 de wekkers gaan in kanon af. 04.10 nog meer wekkers schreeuwen om aandacht en iedereen staat naast zijn/haar swag.
Wat was dit belachelijk vroeg zeg. We rolde onze swag op, kleedde ons om en zaten om half 5 aan het ontbijt. Om 05.00 snelde we ons van de camping weg om naar de zelfde bijzondere plek als gister avond te gaan. Dit keer voor zonsopkomst. Ook dit was weer schitterend om te zien en een ervaring op zich.
We volgde onze weg naar kata tjuka, ook wel de olga’s genoemd. We deden een pittige wandeling, waar we hier en daar toch flink moesten zoeken naar onze adem. Het uitzicht was het wel meer dan waard hoor!
Na bijna 3 uur stond de hele groep weer beneden en gingen richting camping voor de lunch. Het was zo verschrikkelijk warm dat we zijn gaan afkoelen onder de koude douche om vervolgens het kleine stadje in te gaan. Het was werkelijk een vierkantje met zo’n 8 winkeltjes en een supermarkt. Ik kon het niet laten om een ijsje te komen en ijs koud drinken in te slaan.
We volgende de weg verder door de outback. Van groene gebieden naar rode vlaktes en eeuwig durende uitzichten. Wat is dit mooi! We stoppen onderweg voor een kodak momentje bij een andere rots. 1 die veel toeristen aan zien als Uluru.. terwijl dat hem helemaal niet is maar ondanks dat is dit ook weer een mooi plaatje. We hebben een lange rit naar de Kings Canyon waar we vrijwel meteen beginnen met het avond eten. Eenmaal het dinner zooitje opgeruimd te hebben pakt iedereen weer een swag en zoekt een plekje rond het kampvuur. We zingen wat, er word gitaar gespeeld, gelachen en gepraat… ik zit helemaal in mijn element.

Donderdag 26 november -> Kind Canyon hike
Vandaag mochten we uitslapen en gingen de wekker om 05.00 af. We maakte snel ontbijt en om 06.00 zaten we in de bus richting de King Canyon
Het zonnetje brand lekker, het is 42 graden in de schaduw, het zweet zit met niks doen op werkelijk elke plek die ik bedenken kan en dan is het eigenlijk weer om gewoon helemaal niks te hoeven doen.
En dat deden wij dus…….. Niet!
Welnee, alsof het niets is deden wij een canyon hike van maar liefst 4 hele uren. En of dat alles was.. neeeee, deze hike begon direct met zoveel meter omhoog klimmen! Jawel, dat doen we ff!
Ik keek naar de berg, ik keek om me heen en zette de pas er in. Na de hikes in NZ kan ik dit ook riep ik nog! Eventjes vergeten dat ik het in NZ warm had vanwege het feit dat ik een winterjas aan had.. ipv met zo’n 45 graden al weg stond te zweten door überhaupt alleen nog maar te ademen.
Eenmaal boven aangekomen goot ik de halve inhoud van mijn fles water naar binnen en vond ik dat het eigenlijk best snel en goed gegaan was. We konden onze weg volgen en kregen onderweg nog wat weetjes van de canyons en natuur mee. Ik heb al een aantal canyons mogen zien, en die waren misschien wel groter en soms mooier.. maar ook deze heeft onbeschrijfelijk mooie dingen.
De rest van de wandeling was leuk! onze tourguide deed het super en legde zelfs de vorming van de canyon uit dmv de mensen uit de groep. Hoe creatief!
Na dikke 4 uur stonden we allemaal bekaf weer bij de bus. We reden terug naar het kamp voor de lunch. De helft van de groep werd hier opgehaald en voor hun was de tour al voorbij. Gelukkig mogen wij nog 1 dagje langer genieten van deze prachtige plek!
We hebben vrije tijd en iedereen van de overgebleven groep (12 in totaal) zit heerlijk aan het zwembadje te genieten. Eind van de middag rijden we naar ons nieuwe kamp. Dit keer geen water voorzieningen, geen elektriciteit en dus gewoon alles heel basic! Super!
De groep was leuk, het eten was heerlijk en de sfeer was leuk. We zaten gezellig met de hele groep om het kampvuur op onze swags te genieten van dit alles.
We zochten een leuk plekje uit om te slapen en zorgde dat onze swag goed dicht zat zodat de dingo’s die hier in de avonden gezellig komen rondsnuffelen ons niet als etenswaar zouden aanzien.
(je wordt hier in aussie nogal gewaarschuwd).

Vrijdag 27 november -> From the Outback to Perth
Om 05.30 ging mijn wekkertje weer. Ik wilde graag de zonsopkomst zien van boven dus ging er op tijd uit. Het was weer super om te zien, en ik raak er niet over uitgepraat hoeveel genieten dit is.
om 6.30 rijden we richting het andere kamp waar we even kunnen douchen en kunnen ontbijten. We gaan nog even met ze alle de stad in en worden daarna weer afgezet op the airport.
We bedanken Ray voor de geweldige trip en gaan naar binnen. Wat vind ik het jammer dat we dit weer gedag moeten zeggen!
Om 11.45 vertrekken we richting Melbourne. Dit vliegtuig kan ik straks niet meer zien hoor haha!
We overbruggen daar zo’n 5 uur voordat we onze vlucht naar Perth kunnen nemen. Laat kwamen we daar aan en moesten met de taxi naar ons hostel. We checkte in en vielen vrijwel direct in slaap.

Zaterdag 28 november -> Perth is leuk!
Omdat vrijwel de hele backpack inhoud oranje was geworden van de outback hadden we om 7 uur de wekker gezet om te gaan wassen. In de tussentijd nog even bijkomen op bed en vast klaar maken voor vandaag. Het eerste wat moest gebeuren was onze bankrekening opzeggen. We zoeken de bank op in de stad en het opzeggen ging eigenlijk vrij simpel. We pakte de bus naar Subacio omdat we wisten dat daar een nieuwe markt zou zijn. De markt was klein, maar wel gezellig. Super veel lekkernijen en de watermeloen ijsthee van echte thee kon ik dus ook echt niet afslaan. Van hieruit pakte we de trein naar Fremantle beach. Een mooi wit strand, en heerlijk weer! Tijd om even te bakken dus. Na 2 uur was Sim er helemaal klaar mee en besloten we richting stad te gaan. Hier hebben we aardig lang rondgelopen en ook maar meteen wat gegeten. Terug in het hostel moesten we onze tassen weer inpakken en hadden we nog maar een heel erg kort nachtje om te slapen.

Zondag 29 november -> Going to Hong Kong
Om 04.00 schok ik weer door dat ellendige ding wat ook wel een wekker genoemd word wakker.
we pakte onze spullen en 20 minuten later stonden we buiten zoekend naar een taxi. Op de airport wegen we onze spullen en zijn we stiekem best trots dat het allemaal nog op gewicht zit. We checken in en de tijd ging super snel voorbij. Over een paar uurtjes staan we gewoon in Hong kong.. wat gek!
De vlucht verliep prima en om 4 uur stapte we het vliegtuig uit. Het zoeken naar de uitgang van het vliegveld en de juiste bus verliep iets minder soepel maar het zoeken naar ons hostel toen we eenmaal in de stad waren was helemaal drama. We waren en bepakt en bezakt al zon 3 keer voorbij gelopen. Maar het is best lastig te zien als het hostel geen echte naam heeft, geen boord heeft buiten hangen en in een soort van appartementen/kantoren complex zit verstopt.
Uiteindelijk hebben we het na erg lang zoeken gevonden, kregen we een flesje water als welkomstdrankje en kregen we een gratig upgrade naar een 2 persoonskamer. We waren weer gelukkig. Ook waren we ernstig moe en besloten uit te zoeken wat we precies willen doen deze dagen. We haalde nog wat te eten en stonden verbaast te kijken naar de hoeveelheid mensen die hier lopen. Wat een stad… ik ben benieuwd naar morgen.

Maandag 30 november -> Hong Kong, Kowloon, Temple street en alles waarvan ik de naam niet ken.
Ook vandaag geven we onszelf geen rust en staan we om 08.00 op. Tijd om hong kong te gaan verkennen. We lopen een goed uur richting ferry terminal waar we de star ferry nemen om het water over te steken richting kow loon. We bekeken de klokkentoren, en wilde graag naar de walk of fame. Helaas was deze gesloten. We volgde onze weg richting bus maar ook dit zoeken ging niet zo vlotjes. We werden van kastje naar de muur gestuurd en geen chinees die ons begreep. Na 2 verkeerde bussen en een hoop weggegooide dollars (ok, zoveel is een dollar niet waard maar toch) zaten we eindelijk in de goede bus. We stapte uit bij het station met moeilijke naam.. en gingen opzoek naar de 1000 buddha’s. het moest hier echt ergens zijn. We probeerde het te vragen maar met wat wijzen en gebrabbel werden we er nog niet heel veel wijzer van. We volgde de aanwijzingen die we wel begrepen en kwamen in de buurt. De tempel waar we uitkwamen was heel mooi alleen was het niet wat wij bedoelde. We liepen om en daar was het dan. De weg van de 1000 buddha’s. Voor het hek stonden er een aantal mannetjes in die speciale kleding die een 1 of ander ritueel met ons deden. Zo blond als dat ik ben dacht ik dat dit moest voordat je daadwerkelijk bij de buddha’s en tempel mocht komen en verbaast keken we op toen we een bandje opkregen en 100 dollar moesten neerleggen.. hij pakte mijn 20 er ook nog even bij en liet ons toen door. Het was natuurlijk ook al gek… en zodra de ingang vrij was en wij 2 stappen door het hek gezet hadden stond er een mega boord met FREE ENTREE. We baalde als een stekker.. maar deze zogenaamde monnik or whatever was natuurlijk al dubbel liggend van het lachen aan het genieten van zijn nieuwe centen. We konden er niet over uit.. wat voelde wij ons dom zeg!! Ons afvragend hoe we zo stom konden zijn liepen we langzaam omhoog. Dit was wel bijzonder, en gaaf om te zien!
Na aardig wat tijd te hebben besteed bij de buddha’s en tempel zijn we terug naar het station gegaan. Hier pakte we de trein naar de ladies markt. Van alles word je hier aangesmeerd en ze laten je geen moment met rust. Het was wel weer een belevenis op zich zoiets. We liepen zo’n 20 minuten verder en kwamen uit op de Jade markt. Alle kraampjes exact hetzelfde en wij wilde niks hebben, Tot ergernis van sommige chinezen! Jammer joh!
We zochten wat te eten op en dat was werkelijk de vieste salade die ik ook gegeten heb. Jakkiebakkie! Een beetje teleurgesteld van het eten (ik was al zo trots dat ik iets ging proberen) liepen we door naar Temple street. De night markt.. de place to be. Het was inderdaad een mega end markt en alles stond helemaal vol gebouwd tegen elkaar aan. We probeerde ons er doorheen te wurmen en zo’n 3 kwartier laten konden we weer ademhalen.
We liepen weer verder.. een goed uur.. richting Kow loon want hier wilde we graag de licht show zien. We verdwaalde, werden moe en raakte verstrikt in het luxe hotel complex ergens boven een mega shopping mal (ja, ook daarin waren wij verdwaald) toen we uiteindelijk op Kow loon aankwamen, de plek waar wij wilde staan bleek alles 1 grote bouw put te zijn. We lopen er wel even omheen dachten we. Dit duurde ons zo’n extra half uur. Net om 8 uur (de tijd dat de licht show begint) kwamen we aan en zagen we werkelijk niks van de skyline. We besloten terug te lopen en het dan morgen wel te bekijken. Tijdens onze bijna 2 uur durende walk terug konden we de skyline zien.. 3 lampjes gingen de lucht in.. 1 kleur, groen, en dat was het.. tot 9 uur konden wij de skyline volgen. Als dit de licht show is…….
Eenmaal via de duurste winkelstraat aangekomen bij de ferry en konden we snel de boot op. We waren zo moe door al dat lopen de hele dag dat we de trein van centraal richting hostel pakte.
Eenmaal daar, vielen we als een blok in slaap.

Dinsdag 1 december -> Tian tan Buddha
Vandaag ging om half 9 de wekker. We maakte ons klaar, haalde wat te eten in de supermarkt en zochten de bus op. Na een uur in de bus moesten we overstappen op de cable cars. Iets waar we naar uit keken. Eenmaal daar bleek er een onderhoud te zijn met de cars en konden we helaas niet hiermee omhoog. We moesten met de bus. Veel te veel geld erin gegooid en dik 40 minuten laten kwamen we dan eindelijk bij het stadje boven aan. We stapte de bus uit werden omringd door koeien en zagen meteen de mega grote buddha zitten, 34 meter hoog. Gaaf!! Dit was iets wat ik absoluut niet wilde missen in HK en hier stond die dan. We liepen eerst het stadje Ngong Ping in, neusde wat rond en liepen vervolgens naar de buddha toe. De 268 tellende trap lag voor ons. We maakte wat foto’s en begonnen te lopen. Hoe dichterbij je komt, hoe waanzinniger die word. We spendeerde aardig wat tijd boven bij de buddha en probeerde de beste foto’s te maken. Eenmal weer terug beneden bezochten we de tempel die hiernaast lag. We zagen nog even het gevecht tussen 2 mens bemoeiende koeien en volgende onze weg richting restaurantjes. Tijd voor een lunch. Helaas moesten we toen ook weer het hele end met de bus terug.
In de stad hobbelde we nog wat rond en konden het niet laten om ook even de forever 21 en h&m in te gaan. We haalde wat te eten en besloten dat het weer tijd was om de tas opnieuw in te paken. Laatste keer! Wat een gek idee!

Woensdag 2 december -> Hong kong city, the peak.. this is the end!
om te beginnen, Happy birthday mamsie!! Speciaal voor jou verjaardag vertrek ik vandaag weer richting NL, Lief he! Hihi.
Om 10 uur stond ons wekkertje maar van al dat ‘uitslapen’ afgelopen weken lagen we eigenlijk alle2 al uren wakker. We maakte ons klaar, pakte de laatste spulletjes bij elkaar en checkte uit. Gelukkig konden we onze tas achter laten en gingen we zelf nog even de stad in. We liepen naar de Peak.. het uitzicht punt van Hong Kong. Daar in de Rij ontmoeten we Cheuk, een Nederlandse die ook op pad was. We zijn met z’n 3je naar boven en bekeken het uitzicht. We kregen een gratis audio tour apparaat, die voor geen meter werkte en maakte de zo gehete verplichte peace foto’s.
Na de peak volgde we (met z’n 3je) onze weg naar de ‘man ho’ temple. Duidelijk iets waar we ons meer bij voorgesteld hadden zeg maar. We liepen door de straten, kwamen hele leuke plekjes tegen en belande nog even op een soort van mislukte kerstmarkt. Cheuk vertelde ons dat het zonde was dat we de lichtshow gemist hadden.. Iets wat wij ons uiteraard niet konden voorstellen na onze ervaring maandag, maar we besloten dat we tijd genoeg hadden en het toch nog gingen proberen. We volgende onze weg naar de western marked.. de 2de teleurstelling.. ook wel 3de voor Sim, we moesten met de trap. Hierna liepen we nog zo’n 1.5 kilometer verder richting ferry om weer naar de andere kant te gaan. We ten wat bij een chinees restaurant (nee, ik dacht op safe te gaan…. Maar helaas!) en namen plaats aan de rand van het water. De lichtshow was inderdaad iets beter dat we in eerste instantie dachten, maar nog steeds niet helemaal wat we verwacht hadden. Ach ja… het was een gezellige avond. We moesten snel weer gedag zeggen want onze ferry kwam inmiddels al aanvaren. We snelde ons de ferry in, sprinten door de stad naar het hostel, pakten onze tassen en snelde ons naar de airport bus.

Het vliegveld.. Daar zit ik nu.. Weer bezig aan mijn verslag. Mijn laatste.
Wat is dit gek.. Ik denk terug aan alles wat ik het afgelopen jaar heb mee gemaakt. Het jaar vloog voorbij!! Leuke dingen, sombere dingen, leermomenten en geweldige ervaringen. Ik neem alles met me mee.. en dit pakt niemand mij meer af!!

"How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard"

Ik wil iedereen bedanken voor het trouwe meelezen elke keer weer.
Times up… This is the end! Lieve vrienden en familie, tot morgen!

Love you!

* It’s not the “goodbye” that hurts.. It’s the flashbacks and the memories that follow