Kia Ora! @ Aotearoa

Kia Ora!

Zoals we inmiddels al weten zijn we dus in NZ aangekomen dus ga ik gewoon lekker verder bij waar ik gebleven was.

Vrijdag 23 oktober -> Auckland to Paihia
De nacht in Auckland hebben wij zo goed als niet meegekregen. Om 02.15 konden we ons bedje in om daar vervolgens om 06.20 weer uit te gaan. Wat waren wij nog moe, maar we hadden er zin in.
Om 07.00 kwam de Kiwi bus ons ophalen en gingen we richting onze eerste stop. Paihia.
Met de kiwi bus doen we ook wat tours en uitstapjes en kom je op een leuke manier op je nieuwe bestemming aan.
We stopte bij een mooie waterval, we stopen bij een lekkere bakkerij en volgde onze weg naar Paihia op deze manier. Eenmaal daar aangekomen checkte we (met alle andere 30 van de bus) in en besloten we dat het tijd was voor een power nap. We konden alle2 onze ogen niet meer open houden. Helaas werd dit een iets uit de hand gelopen powernap en werden we ff voor 5ve wakker. Oeps. We liepen wat door het stadje (2 straten groot) en kwamen er al snel achter dat er niks meer te doen was. We besloten om naar de happy hour van de bar naast het hostel te gaan en daar kwamen we bijna de hele groep van de bus weer tegen. We maakte wat kennis met een aantal anderen totdat we gingen eten. In de avond zat de hele kiwi bus aan een grote tafel en deden we nog met z’n alle een drankje! Een goed begin dus!

zaterdag -> Cape Reigna
Vandaag staat een tourtje naar Cape Reigna op de planning. Vroeg werden we weer opgehaald en stapte we de bus in. Helaas was het super slecht weer en erg koud. Iets waar Sim en ik niet echt op voorbereid zijn na het heerlijke weer in Aussie! Onze eerste stop was een kleine walk in het rainforest iets wat (helaas) zijn naam nu echt mee had. Verzopen kropen wij de bus weer in en gingen we verder. We stopten om te gaan sandboarden, het uitzicht te bekijken, de bekende vuurtoren te zien en de bedoeling was ook nog om de tasmanian sea en the ocean elkaar te zien kruisen. Helaas was dat laatste met deze weersomstandigheden echt onmogelijk.
Ondanks het weer hebben we wel een leuke dag gehad en hebben we deze afgesloten met een happie eten naast het hostel.

zondag 25 oktober -> Paihia 2 Auckland
Om 10 uur hadden we weer uitgecheckt en zijn we even rond gaan lopen. Vandaag was het super lekker weer en genoten we met een prachtig uitzicht van het zonnetje. Daarna heb ik nog even mijn verslag gemaakt en om half 3 stond de Kiwi bus weer voor ons klaar.
Om 6 uur kwamen we aan in Auckland en wat waren we blij dat we daar op tijd waren. Helaas verliep het inchecken met onze savings card van de Base hostels wat minder soepel aangezien ze bij mij geen geld erop gezet hadden. (beetje jammer, want ik had er wel flink geld voor neergelegd). Na een hele hoop gedoe, geduld, heen en weer geloop en tijd was het om kwart voor 8 allemaal geregeld en konden ook wij de kamer in. We snelde ons richting warehouse omdat we alle2 toch wel een regenjas oid willen hebben (aangezien we allebei niet echt een normale jas hebben en het weer ons hier toch wel erg tegen valt zo) maar helaas konden we die niet meer vinden in de 10 minuten die we nog over hadden. We besloten om maar wat te eten en gingen daarna richting bed.

Maandag -> Hot water beach
Optijd gingen we weer de bus in richting onze nieuwe bestemming. In de bus hadden we ons al ingeschreven voor een Kayak tour en daar werden we bij afgezet. We liepen het strand op, kregen uitleg, werden compleet aangekleed en konden de kayaks in. Zo fanatiek als we begonnen zo slecht waren we bezig. Ik zat voorin en Sim moest sturen via de achterkant. (Iets wat onze kayak simpelweg niet echt wilde). De tocht was wel erg mooi en we gingen zelfs grotten in. Na zo’n anderhalf uur worstelen in de kayak hadden we een pauze op het strand. Hier werd voor onze warme choco met koekjes geregeld en we genoten van het uitzicht. Na de stop besloten Sim en ik te ruilen van plek en wij vonden het niet nodig om de pedalen even goed te zetten. (we zijn bijna even groot zeiden we nog). Al snel kwam ik er achter dat ik niet bij de pedalen kon om te sturen en lag ik half onderuit gezakt achter in de kayak. Ook kwam ik erachter dat kayaken met Sim ongeveer hetzelfde is als peddelen met zuslief in de opblaas boot. Oftewel…. Cynthia word zeiknat gepeddeld. (ik snap ook niet hoe ze het doen). Eerder achteruit dan vooruit kwamen ook wij weer terug aan wal. Misschien hadden we ons stiekem een beetje verkeken op hoe zwaar dit eigenlijk is. Maar ach, die nieuwe ervaring hebben we ook weer mooi meegenomen!!
Na het kayak avontuur gingen we met de hele groep richting de lodge waar we zouden verblijven. Hot water beach staat bekend om zijn warme ondergrond, en dat je op sommige plekken op het strand een kuil kan graven en dan heb je een hotpool. Helaas zou dit vandaag pas rond 1 uur snachts zijn. In de tijd die we moesten overbruggen (uiteraard wil je dit meemaken) sloten we aan bij een tafeltje en dronken gezellig een biertje en maakte kennis met de rest. Toevallig zaten hier nog 4 andere Nederlanders aan en de gezelligheid was goed aanwezig. We liepen laat in de avond met de groep richting strand en daar begonnen we hoor… Al snel werd het steeds warmer en kon je na en klein beetje graven het hete water al voelen. De grappen werden gemaakt, de gekken lagen er echt in, en ik moet zeggen dat het toch een bijzonder iets was!

Dinsdag 27 oktober -> Waitomo
06.00 gingen alle wekkertjes af. Wat en vroegte zeg! Iedereen stapte met een vreselijk ochtend hoofd de bus is. Iedereen was natuurlijk tot laat nog druk aan het graven op het strand!
Ondanks dat we erg moe in de bus zaten maakten we na een uurtje rijden een stop voor een nieuwe walk. Gezellig over bruggetjes en door grotten etc. Samen met Jesse, Dirk Jan, Jessica en Sim (de andere Dutchies) probeerde we nog wat leuks te maken van de walk.
Eenmaal in Waitomo aangekomen checkte we snel en sneaky in zodat alle dutchies bij elkaar op de kamer konden liggen (en gelukt uiteraard) en gingen we daarna met Jesse en DJ naar de Waitomo gaves. Deze caves staan bekend om de glow worms. Nog voordat we überhaupt binnen waren werd er direct een familie foto geklikt en toen konden we verder. Eerst deden we een wandeling en kregen we wat geschiedenis over de grotten en daarna was het tijd om de glow worms beter te bekijken via een bootje. Laat ik nou net naast Jesse zitten.. die ook zo super goed is in het stil zijn op zulke momenten. Al snel schoot ik stiekem in de lach en probeerde ik dat zo zachtjes mogelijk te doen. (inderdaad, dit werkte niet) Ik maakte het voor mezelf nog erger door vast te hangen met mijn vest aan mijn piercing waardoor ik de slappe lach kreeg, en om me dan helemaal dubbel te laten liggen deed Jesse er ook nog even een schepje boven op. Ik kwam niet meer bij in het bootje en het had me geen 5 minuten langer moeten duren of ik had kunnen zwemmen denk ik. We liepen nog even door de natuur terug richting lodge. In de avond besloten we om gezellig op de kamer wat drankjes te doen en al snel vlogen de spelletjes, opmerkingen en grappen om de oren!! Wat was het leuk!!

Woensdag -> Tamaki Maori Village
Ik draaide me nog even om en realiseerde me dat het tijd was om op te staan. We keken elkaar aan in de kamer en iedereen dacht het zelfde… Neee!! Langzaam ontwaakte iedereen en gingen we weer richting de bus. Het viel iet wat zwaar na de menig biertjes die we achterover getikt hadden en onze lieve buschauffeur Jacob vond dat maar al te leuk. De rotonde werd daarom ook 3 keer ipv 1 keer gedaan. Ook vandaag stopte we weer om een stuk te gaan lopen. Dit keer langs mooie grotten en watervallen. Het was een mooie walk van ongeveer 40 minuten en we werden wel lekker wakker zo. We dropte een aantal mensen af in Rotorua en met een deel van de groep gingen we door richting de Maori village. De maori’s zijn de oorspronkelijke bewoners van Niew Zeeland en hier er word overal in het land nog veel mee gedaan.
We kregen bij aankomt een tea time met onwijs veel lekkernijen erbij. We kregen een rondleiding door hun “dorpje”en konden onze tassen in de grote slaap zaal neerleggen. Eerst gingen we met een deel van de groep touw vlechten van bladeren (iets heel bijzonders ook weer hoe zij dat doen) en daarna leerde we spellen van de echte Maori tijd. We gingen verder en leerde de Haka Mana song samen met Brandon, onze gastheer. Wat is het gaaf om zoveel te leren van deze cultuur. Het werd snel laat en we gingen richting village. (hier sloten ook mensen aan die alleen voor het eten kwamen). We kregen eerst een welkoms ceremonie die daadwerkelijk serieus genomen word. Iedereen deed mee zoals ons voorgeschreven was! Daarna kregen we een rondleiding door een nagebootste wijk en bij elk hutje/huisje werden er spellen gedaan en kregen we meer info over de cultuur. Hierna werd er een voorstelling gegeven met wat dans en zang van de cultuur en uiteraard werd de Haka gedaan. Ik zat vol verbazing en met open mond te kijken. Dit was geweldig! De tijd vloog en zonder dat we het doorhadden was het al 9 uur. We kregen te zien hoe de Maori mensen vroeger kookten en zo deden zij dit ook voor ons. (In de grond, zie foto’s). Het was heerlijk en er was genoeg voor iedereen! Tijdens het eten moesten wij onze haka mana song uitvoeren voor de andere mensen en toen zij weggingen sloten wij de avond af met de kleine groep die over bleef. Chillen in de hottubes, biertjes erbij en een heerlijke avond afsluiten.

Donderdag 29 oktober -> Rotorua
Na een heerlijk ontbijt bij de Maori’s was het tijd om weer te gaan. We werden afgezet in Rotorua en Sim en ik zochten het hostel op waar Jesse en DJ verbleven. Ook wij hadden hier een nachtje geboekt. Om 14.30 werden we opgehaald om te gaan raften.
We kregen de uitleg, werden aangekleed, gingen het busje in en hop de raft in, het water op! Wat was dit gaaf zeg. Wij zaten met z’n 2je voor in de raft.. en al snel zette we de boel op stelten! Mijn bijnaam troublemaker had ik na de eerste 10 minuten al te pakken en ook Sim stond er weer goed op. Op de eerste plek waar we de raft uit mochten klommen we de rotsen op en sprongen we naar beneden. Iedereen zwom meteen richting raft terug maar ik moest mezelf mee laten nemen door de stroming. Met al mijn kracht zwom ik richting raft.. maar kwam niet vooruit! Na een poging of 3, lijkend op een hond die niet kan zwemmen kwam ook ik bij de raft aan. Klom er in en we gingen weer verder. Bij deze waterval mochten we staan en Sim en ik begrepen het alletwee net even wat anders dan bedoeld. Zo stonden wij dus nog steeds terwijl de volgende waterval al praktisch begon. Oops!
Bij de volgende stop sprongen we uit de raft en lieten we ons van de waterval afglijden. Sim dacht nog even dat ze een grot in moest zwemmen (die gewoon dicht was aan het eind) en ik moest zo hard lachen dat ik weer de andere kant op dreef. De gasten van de crew kwamen inmiddels ook niet meer bij door al onze acties en het werd dus erg gezellig. De hoogste waterval waar we afgingen was 7 meter en super vet om te doen!! Eenmaal terug in het hostel waren de gasten heerlijk aan het chillen in de hottube en vonden wij het een prima idee om daarbij mee te doen. Al snel kwamen de boxen erbij en werden ook de biertjes verwelkomt. Nadat we allemaal compleet geweekt waren gingen we richting de avond markt. Daar aten we wat en gingen daarna terug naar het hostel. Omdat de biertjes hier goedkoop zijn besloten we om in het hostel te blijven en leerde we nieuwe kaart spelletjes, Sorry guys I just don’t get it!. Al snel schoven wat andere aan (toevallig ook uit NL) en besloten we met z’n alle nog even op stap te gaan. Na wat dans pasjes ging de tent hier dicht en konden we uiteindelijk nog maar bij 1 andere tent terecht. Daar sloten we de avond af voordat we weer terug richting hostel gingen.

Vrijdag -> van Rotorua naar Taupo
Vroeg in de ochtend maakte we onze nieuwe dutchie vrienden wakker en zeiden we gedag! Wat waren wij jaloers dat zij nog konden blijven liggen zeg.
We liepen richting bus en opeens leek de weg wel 10 keer zo lang als gister. Gelukkig kwamen we op tijd aan en zochten we een plekje in de bus. Onderweg stopten we voor een walk in het rain forest maar eerlijk gezegd vonden wij het niet zo erg mooi of bijzonder. We hebben inmiddels veel mooier gezien. Eenmaal aangekomen in Taupo kregen we een mooie upgrade naar een tweepersoons kamer en gingen we weer op zoek naar een warme jas. Vooral in de avond is het hier erg koud, maar straks word het ondanks dat het zomer word op het zuider eiland helemaal fris. Gelukkig waren we geslaagd. We kochten alle2 dezelfde jas en gaan nu door het leven als tweeling. (ook leuk!). We kookte een uitgebreide maaltijd voor onszelf en gingen vroeg (10 uur) naar bed!

Zaterdag 31 oktober -> Tongariro alphine crossing
04.30, de wekker gaat. Ik kijk Sim en aan we denken maar 1 ding… Waarom!
05.15 stond het busje voor ons klaar. Het busje die ons naar de Tongariro Alphine crossing zou brengen. Na een bus rit van anderhalf uur was het dan echt tijd om de werkelijkheid onder ogen te zien.
Wij gaan hiken!
Wij gaan hiken op actief vulkaan gebied, bij de Alpen! Jij, Cynthia?? Ja.. IK!!
Om 07.00 begonnen we. Fanatiek, want we hadden er echt veel zin in. Het begin was vrij vlak en prima te doen. Ondanks de enorme kou die aanwezig was! Na een uur lopen kwamen we op een belangrijk punt. We werden hier gewaarschuwd of we wel fit genoeg waren en geen rare kwaaltjes hebben waardoor we deze hike niet zouden kunnen doen. Ik lees het boord, Ik ga elk pijntje en kwaaltje van mezelf even langs, en besluit om door te zetten! Dit kan ook ik!! We beginnen aan de klim.. en zo fanatiek als we begonnen zo langzaam en stil vervolgde wij onze weg. We klommen omhoog, steile randen, mooie bergen, sneeuw, zon, water, bergen, hoogte en verschrikkelijk mooie uitzichten kwamen ons tegemoet. Daar waar mijn sjaal witter werd van de vorst, zo warm kreeg ik het van de klim. Wat was dit ongelooflijk zwaar!!!
We kwamen ‘boven’ aan (de eerste boven die we tegen kwamen) en stonden bekaf te kijken naar de Mount Doome. Je kent hem wel, die bekende uit de Lord of the rings films. Uhhu.. daar heb ik lekker op gestaan!
We beginnen de pijntjes te voelen, maar we moeten nog zo’n 13 kilometer. We eten een broodje, drinken wat water en gaan door. We moedigen elkaar aan en volgen onze weg. De klim hier was nog erger dan hiervoor en er kwam qua zicht geen eind aan. Waar zijn we aan begonnen?!
We gaven niet op.. daarvoor zijn we hier niet! We liepen door, uiteraard met wat zuchten en een ‘ik heb het even zwaar’ kreet hier en daar, maar zonder echt te klagen!
Het was schitterend. We genoten van het uitzicht, de stilte en de diversiteit. We zijn inmiddels 5 uur onderweg, en we moeten nog aardig wat kilometers. We liepen door zand, over stenen, door de sneeuw, in de modder, soms op een pad maar soms ook niet.
We komen op het punt dat we voornamelijk nog maar naar beneden moeten. Iets wat we toen heel erg leuk vonden. Jeej, we hoeven niet meer te klimmen want geloof me.. dat vraagt kracht en energie, maar al snel kwamen we erachter dat het dalen helemaal niet zo heel erg makkelijk was. De laatste 7 kilometer was denk ik nog het zwaarst.. en dan vooral qua mindset. Je weet dat je er ergens bijna bent.. maar het pad voor je houd maar niet op. Door actieve gebieden en het regenwoud liepen we terug en toen we eindelijk het boord zagen met 20 km.. Finish was de lach niet meer weg te krijgen! WE DID IT!
20 kilometer afgelegd, 7 uur lang lopen zwoegen, maar wat was dit het waard!!!
*Je snapt uiteraard dat toen we om 6 uur terug kwamen we na het eten gewoon ons bed in zijn gedoken en verder compleet uitgeschakeld waren!

Zondag -> Moe naar River valley
Toen ik op stond ontdekte ik dat je met hiken echt wel een hele hoop spieren gebruikt. Elke spier die ik heb voelde ik. Althans, het leek erop.
Om 9.30 stapten we de Kiwi bus weer in en gingen we op pad. We stopte weer onderweg voor een walk en dit keer van 2 uur. Nou denk je vast zoo die is sportief…. Maar niks is minder waar. Ik kon mijn ene voet niet eens meer voor de andere zetten en de bus inklimmen was een regelrecht drama geworden dus besloot ik om die 2 uur lekker in het zonnetje te gaan zitten.
In de nacht ben ik onwijs verkouden en grieperig geworden dus even rust vond ik wel fijn. Later op de dag kocht ik de hele apotheek leeg (hier wil ik zo snel mogelijk vanaf natuurlijk) en kwamen we laat in River valley aan. Super schattig plekje, en geen reet te beleven. Wel vond ik het een super plek voor een studie weekend (zo’n sfeertje en huisje was het ook echt) Voor mij niet zo erg dat het er zo dood was.. wat voelde ik me ziek!! We hebben met de hele bus gezellig gegeten en daarna ben ik meteen mijn bed in gegaan.

Maandag 2 november -> Van River Valley naar Wellington
Daar waar de helft van de groep al vroeg uit de veren was voor een ochtendje raften of paardrijden kroop ik ziek op de bank en kon ik maar 1 ding. Slapen!! Ik goot de inhoud van de potjes van de apotheek naar binnen en hoesten en proesten me ellende eruit. Ziek zijn is niet leuk, maar nu al helemaal niet!!
Rond half 2 vertrokken we weer verder. We stopten uiteraard onderweg weer een aantal keer en kwamen rond 6 uur in Wellington aan.
Wat is het hier vreselijk koud zeg!! We zijn blij met onze jassen moet ik zeggen. Omdat het even duurt voordat iedereen uit de bus heeft ingecheckt konden we daarna meteen door naar de bar waar we ons gratis welkomstmaaltijd konden ophalen. En je zou natuurlijk stom zijn dit niet te doen. Ik probeerde het weg te krijgen en we liepen daarna nog even de stad in. Je wilt toch nog een beetje wat zien. Na even flink uitgewaaid te hebben liepen we terug en ging ik meteen warm onder de dekens.

Dinsdag -> Windy Wellington
Ik snap waarom Wellington zo genoemd word. De hele nacht leek het wel of er een enorme storm over de stad trok. Wat een wind. We hebben even wat langer kunnen liggen dan normaal (heel fijn) en gingen daarna de stad in. We besloten om met de cable car omhoog te gaan richting de botanic gardens. Een bijzondere ervaring. Vooral onze walk door de gardens. Zo dachten wij uit te komen bij de Rose gardens, daar waar ik al vrolijk het nummer begon te bleren, maar stonden we spontaan midden op een begraafplaats. Ik stopte abrupt met mijn gezang en keek verbaast om me heen. Was dit de bedoeling? Sim en ik lopen vragend verder maar de mensen om ons heen deden alsof dit heel normaal was en kwamen zelfs joggend voorbij……
We laten dit achter ons en gaan verder de stad in. We besluiten om richting Tepapa te gaan. Een bekend museum met van alles over NZ.
Huh, cynthia een museum in.. vrijwillig?? Ja jongens, ook dat doe ik tegenwoordig! (Nog een keertje het Louvre doen Miii..?)
Op de eerste verdieping vond ik het oprecht leuk. ik mocht overal aan zitten, liet me gaan bij de kinder hoeken en had het naar me zin. Wat er vervolgens op de andere 2 verdiepingen gebeurde weet ik niet.. maar wat een ellende. Ik heb naar filmpjes gekeken die je niet eens film waardig mag noemen, en kreeg 5 verhalen in 1 verteld in 5 minuten (Verwarrend), en spontaan liep ik ook nog eens in de oorlog. Ik snapte er niks meer van.
Ik raakte mijn interesse na 3 uur museum dus ook kwijt en besloot om op ontsnapping te gaan. Ik zette de pas er in en Sim vroeg zich af of ik misschien wel ergens eten rook waarom ik zo hard wegging. Eenmaal buiten werden we omver geblazen door de wind en gingen we terug richting hostel. Ook vanavond kregen we een gratis maaltijd als je een drankje zou kopen. Gelukkig was sprite maar 3 dollar en hebben we dus goedkoop gegeten. Na het eten ben ik zo’n 2 uur bezig geweest met mijn sollicitatie voor in NL . Dit gaat natuurlijk ook gewoon door. Wel wennen hoor, aan dat soort dingen denken tijdens een hele lange vakantie!!

Woensdag 4 november 2015 -> op naar het zuider eiland.. Kaiteriteri
07.00 stipt stonden we weer voor de bus en omdat ik er nacht werk van had gemaakt gister zaten mijn ogen nog zo goed als dicht. We werden afgezet bij de Ferry terminal en daar gingen we de grote boot op richting het south island.
Na een tocht van 3 en een half uur stonden we weer aan land. We hebben nog een lange reis te gaan! We stapte de nieuwe bus in en gingen op pad. Uiteraard hadden we ook nu diverse stops om hier en daar een lunch, snack of gewone boodschap in te slaan. Later dan gepland kwamen we aan in Kaiteriteri. Een schattig en mooi strand plaatsje. Sim en ik zijn een wandeling gaan maken door het duin en over het strand en bekeken het uitzicht. Weer zo’n stuk natuur wat wij niet kennen.
Na een aardig stukkie te hebben gelopen keren we terug naar het hostel. We koken wat, doen de was en daarna weer richting bedje.

We mogen nog heel veel meer gaan mee maken in dit prachtige Nieuw Zeeland. Al zoveel gezien en ik raak nog lang niet uitgekeken. Wat een prachtig land is dit toch.
Ik neem jullie snel weer mee op het volgende avontuur.. het vervolg in Nieuw zeeland!!

Tot snel lieve allemaal!
Dikke kus