Het vervolg..

Donderdag 8 oktober: And we go on..
Vandaag konden we lekker uitslapen tot kwart over 9 en zijn we na het uitchecken heerlijk aan het zwembad gaan liggen. We hebben geluncht met de Ierse meiden en toen was het helaas weer tijd om Rainbow beach te verlaten. Om 2 uur zaten we weer (met een hoop van de Fraser groep) in de bus op weg naar onze volgende bestemming.
Om 8 uur kwamen we aan in Town 1770/Agnes water. Hier stond heel fijn en vooral ook netjes een shuttle busje op ons te wachten die ons naar het hostel zou brengen. Na 10 minuten stuntelen om alles in het busje te krijgen gingen we dan. Werkelijk nog geen 2 min later stopt hij met de mededeling dat we er al zijn. Sim en ik konden ons lach niet meer inhouden en vroegen ons af of dit serieus was. En jawel! Shinéad zat ook bij ons in het busje, een Engels meisje die we op Fraser hebben leren kennen maar helaas bleek dat zij in het verkeerde busje gestapt was. Oeps!
Wij konden gelukkig wel inchecken, Iemand bracht onze spulletjes naar boven, kregen een rondleiding door het hostel, zijn even naar de benzinepomp gegaan omdat dit de enige plek was die open was voor wat te eten en besloten toen om richting bed te gaan.

Vrijdag 9 oktober -> Scooteroo!!
We hoefde gelukkig geen wekker te zetten vandaag maar ondanks dat waren we alle twee wel al vroeg op. om 10 uur gingen we op zoek naar een supermarkt en al snel bleek dat deze stad werkelijk uitgestorven is. Na ons ontbijtje hebben we nog even wat dingetjes opgezocht om te kunnen doen en kwam Shinéad naar ons toe en gingen we met z’n 3tjes naar het strand. Om kwart voor 2 werden we voor het hostel opgehaald door de scooteroo voor een trip op motorscooters door de stad en langs de kust. Eenmaal daar kregen we een helm, een bikerjack en moesten we even een rondje proefrijden. Gelukkig viel het reuze mee qua moeilijkheid en mocht bijna iedereen zelf rijden. (2 moesten helaas voor koala spelen en bij de tour guide achterop).
We hebben zo’n 3 uur heerlijk gecrost door de stad en wat was het leuk!! We reden langs wild life kangaroos, namen pauze aan het strand en uiteraard werden er de nodige kodakmomentjes genomen. Na deze geweldige ervaring zijn Sim en ik nog een biertje blijven doen bij Shinéad in het hostel voordat ook wij richting eigen plekje gingen. Town 1770 is erg dood. Er valt niks te doen en het weer zou ook niet heel veel goed worden de komende dagen. Na wat wikken en wegen besloten we daarom om onze bus een dag eerder in te boeken, onze overnachting hier terug te krijgen, een extra nacht in Airlie beach bij te boeken en het mooie weer tegemoet te gaan. Gelukkig kon dit alles heel makkelijk geregeld worden en vertrekken nu dus morgen avond al. We kookte na het geregel onze simpele backpackers maaltijd (Pasta) en gingen daarna richting bed.

Zaterdag 10 oktober -> Surf’s up!
Vroeg ging het wekkertje! We raapte al onze spulletjes bij elkaar, checkte uit en gingen naar de surf shop. Eenmaal daar aangekomen betaalde we onze surfles en moesten we wat formulieren invullen. Tijdens het invullen kwam de instructeur naar de groep en vertelde dat de weersomstandigheden vandaag verschrikkelijk zijn en we dus niet veel kunnen doen. Conditions 2 out of 10. Sim en ik keken elkaar aan en hadden spontaan geen zin meer. Wel baalde we dat we al betaald hadden. Na lang nadenken besloten we toch om mee te gaan. Eenmaal op pad begon het te regenen en Sim wilde definitief niet meer gaan. Ik twijfelde nog wel.. Surfen is best leuk, en ondanks dat ik eerder geen zin had.. had ik nu al betaald, en wilde ik het een kans geven. Het regenen stopte snel en besloten we beiden om toch door te lopen met de groep mee. We kregen een shirt en boards en gingen het strand op. Het was heerlijk zonnig en warm en ik had meteen een goed gevoel. Blij dat we toch gegaan zijn. Eenmaal het water in kwam ik daar vrij snel van terug. Wat was dit zwaar zeg. Peddelen hoefde al bijna niet want de golven waren vrij dicht op elkaar, de stroming was zo sterk dat je binnen no time naar de andere kant gedreven werd en we konden niet diep het water in. Sim hield het al heel snel voor gezien maar ik moest en zou ooit op dat board staan. Gelukkig is dat gelukt!!
Moe maar voldaan bleven we na de les nog heel eventjes op het strand voordat we richting hostel gingen om te douchen. We werden om kwart voor weer 3 opgehaald bij Nomads om naar the kangaroo sanctuary te gaan. Wat een leuke beesten zijn dit toch! We kregen heel veel info en mochten de beestjes te eten geven. Het werk wat deze 2 mensen doen word helaas niet erkend door de gemeente omdat ze kangaroos niet meer belangrijk vinden. Zonde!! We doneerde een 10tje per persoon en bedankte de lieve mensen voor deze nieuwe ervaring.
Sim en ik gingen lopend terug naar ons eigen hostel. Zo’n 3 kilometer lopen.. dat kunnen wij wel dachten we! Gelukkig stopte er een auto met 3 gasten die ons nogal gek vonden dat we dit wilde lopen, en we stapte in! We hebben lekker wat te eten gehaald en vervolgens ons stierlijk verveeld totdat het tijd was om de bus in te stappen. Weer een rit van bijna 10 uur.. ik wens mezelf succes.

Zondag -> Airlie baby
Om 8 uur kwamen we eindelijk in Airlie beach. Uiteraard had ik weer niks kunnen slapen en was ik aardig moe! We konden gelukkig meteen inchecken en onze kamer in. Wat is het hier ook leuk zeg!! Het is eerder een bungalow park dan een hostel. We slapen met Shinéad en Jess (die ook bij ons in de bus zit) op een kamer en hebben zelfs eigen badkamer en keukentje! Iedereen dook vrijwel meteen het bed in.. maar ik vond dat zonde van deze prachtige dag. Ik belde nog even met zuslief en besloot om aan het zwembad te gaan liggen. Heerlijk, het zwembad voor mij alleen, muziekje op, en een beetje wegsuffen af en toe! Na bijna 2 uurtjes kwam Sim eindelijk aanlopen en zijn we de stad (ook wel enige levendige straat te noemen) in gegaan. Het is klein maar super gezellig hier. We besloten om Shinéad en Jess op te gaan zoeken aan het Lagoon. (hier mag je niet in de zee zwemmen omdat het te gevaarlijk is. Maar de lagoon is super) Helaas werd het snel bewolkt en gingen we maar eens richting terug. We deden wat boodschapjes en besloten om pannenkoeken te gaan bakken. Lekkerrrr. Na de pannenkoeken gingen we naar Shed bar, de bar op het terein, waar we ons welkomsdrankje konden ophalen. Altijd fijn natuurlijk! Aangezien we ook nog gratis drankjes kregen in de andere tent besloten we om daar heen te gaan. De avond volgde en we belanden tussendoor ook nog even in club Boom waar we wat dansjes deden. Om 1 uur hield ik het toch echt voor gezien, ik was dik 40 uur wakker en vond dat het tijd was om naar bedje te gaan. Shinéad en Sim gingen nog eventjes door en ik ging met Jess terug naar de kamer. Morgen weer een dag!

Maandag 12 oktober
Wat is het toch fijn om geen wekker te hoeven zetten! Heerlijk konden we blijven liggen maar rond 11 uur was het toch wel een mooie tijd om uit bed te gaan. Na het ontbijt zijn we richting Peter Pans gegaan omdat ik mijn tax echt moet gaan terug vragen. En hoe eerder hoe beter! We hebben daar even gezeten, en hebben gelijk onze laatste dingetjes voor Nieuw Zeeland geboekt. Daarna zijn we weer heerlijk aan de Lagoon gaan liggen om te genieten van het heerlijke uitzicht en temperatuurtje.
In de avond hebben we nog even wat nodige dingen geprint, pizzatje gehaald en hebben we gezellig een filmpje gekeken. Ook eens fijn, een echte niks-doen-vakantie-dag!

Dinsdag -> 14.000 ft high… I did it!
Op tijd stonden we naast ons bedje, dol enthousiast! We zijn eerst onze tour voor de komende dagen gaan bevestigen en toen was het zover.. op richting het vliegveld van airlie beach voor onze Skydive!
Hoe dichterbij we kwamen hoe meer zin ik er in kreeg. Gek he, wie laat zichzelf nou vrijwillig uit een vliegtuig gooien…
We moesten alle formulieren invullen en kregen de instructies. We kregen speciale broeken aan, werden in een heel gewaad gehesen, kregen een info filmpje te zien en werden voorgesteld aan onze jump buddies. Na een kort filmpje voordat we het vliegtuig ingingen was het zo ver.. Ik zat het laatst in het vliegtuig en realiseerde me al snel dat ik dus als eerst er uit moest.
Vreemd genoeg was ik totaal niet zenuwachting en daar waar Sim inmiddels groen aanliep van zenuwen genoot ik alleen maar van het super mooie uitzicht om me heen.
Na een aantal minuten en een gigantisch afstand van de grond vandaan was het zover. Ik kreeg wat laatste uitleg en de deur ging open… Ik had de tijd om nog even goed om me heen te kijken, en oh wat was het mooi!!! Voordat ik het wist zat ik met mijn benen over de rand van het vliegtuig, ik zat praktisch buiten, alleen.. want mijn instructeur (waar ik gelukkig goed aan vast hing) die zat nog geheel binnen om te wachten op het sein dat we mochten springen. Zonder dat ik dat zag gooide hij ons uit het vliegtuig en het eerste wat ik deed was gekke bekken trekken! Wat is het vreemd om je gezicht normaal te doen zeg met zo’n vaart. We hadden een vrije val van dik een minuut voordat we Tom de parachute open deed. Geweldig! Onbeschrijfelijk! Wat een uitzicht, wat een kick, wat een adrenaline en wat een oorpijn! Omg hoort dit? Na mijn oerkreet alla Whoehoee, amazing en my earssssss kon ik toch ook gaan genieten van het zweven in de lucht en de omgeving beneden mij.
Ik mocht zelfs zelf sturen!! Als een kind zo blij trok ik aan de touwen en besefte dat dit nog een flinke workout was.
Eenmaal beneden besefte ik opeens dat ik net 14.000 ft uit de lucht ben komen vallen en de lach was niet meer van mijn gezicht te halen. I did it!!! I just freaking did it!!
Nadat we weer terug waren bij het vliegveld haalde we onze foto’s en filmpje op en werden we netjes terug gebracht richting de stad. We besloten dat we wel wat lekkers verdient hadden en gingen gezellig uit eten. Terug op de kamer moesten we natuurlijk zo snel mogelijk het filmpje en de foto’s op ons telefoon zetten zodat we het thuisfront is even flink konden laten schikken!!

Woensdag-> I am sailing….
Met nog steeds een dicht en pijnlijk oor stond ik op. Dit kon nooit de bedoeling zijn natuurlijk.. maar ik ga er vanuit dat het wel snel wegtrekt.
Om 10 uur checkte we uit, ruimde we onze spullen op in de luggage room en deden we nog even een ontbijtje. Ik moest even snel naar Peter pans terug om een belangrijke mail voor mijn tax te sturen en daarna was het tijd om te gaan. Op naar de Marina want vandaag beginnen we aan onze zeiltour op de whitsundays. Om half 1 stond iedereen op de afgesproken plek en kregen we de briefing. We liepen met de groep (in totaal 27) naar de boot en daar gingen we dan. Ons verblijf voor de komende 2 nachten. De bedjes, of liever gezegd plankjes met een lakentje, werden toegewezen en sim en ik lagen op een 2 persoons, in normale ogen een iets wat breder uitgevallen 1 persoons, bed. Dit word nog wat…..
Al snel waren we op het eerste snorkel punt. Iedereen had een wetsuit gekregen en er waren snorkels in overvloed. We gingen het water in en zagen werkelijk van alles. Super leuk om dat zo is te zien. Eenmaal klaar met spetteren werden we weer met het kleine motor bootje terug naar onze grote boot gebracht.. waarvan de naam echt te fout is maar het had een reden.. ‘spank me’. Juist!
de groep lag nog heerlijk te zonnen en kletsen en voordat we het wisten stond het avond eten al voor ons klaar. Wat was dit super geregeld en heerlijk! In de avond zaten we met ze alle nog gezellig op deck en konden we genieten van een schitterende sterrenhemel. Het was gezellig en op tijd lag iedereen op zijn of haar plankje.

Donderdag -> Whitsundays, just amazing! Finding Nemo
om 6 uur stond iedereen weer redelijk naast zijn plankje voor het ontbijt. Na een stuk varen kwamen we aan bij het bekendste stuk van de whitsundays. We deden een korte hike omhoog en het uitzicht was waanzinnig!! In het begin nog vrij bewolkt maar daardoor zag je de swirl eigen wel veel beter! Wat een uitzicht! Omdat het gewoon gek is om hier vandaan te lopen bleven we vrij lang staan en besloten uiteindelijk toch om het strand zelf op te gaan. Het zand is zo fijn en wit dat je het ’t liefst mee zou willen nemen. We liepen wat door het water over de zandbanken heen en weer. Die zandbanken veranderen trouwens echt heel snel, maar dat laat ik op de foto wel zien!!
Na bijna 3 uurtjes was het tijd om helaas weer terug te gaan. Weer per groepjes in het kleine bootje terug naar de main boat. Terug op de boot stond er een heerlijke lunch voor ons geregeld en ook deze was weer heerlijk! We gingen verder naar het volgende snorkel punt. Deze plek was nog zoveel mooier dan waar we gister waren en ik had nog nooit tussen zoveel vissen gezwommen. Ze kwamen werkelijk via alle kanten langs je heen zwemmen en de 1 was nog mooier en groter dan de ander.
Later op de dag hadden we nog een 2de snorkel plek waar het koraal nog kleurrijker was dan dat we tot nu toe ergens gezien hadden. Ook heb ik eindelijk Nemo gespot! Helaas was het wel een beetje een neppe, want zo oranje en wit als wij hem kennen was deze niet. Onderweg zagen we veel turtles naast de boot zwemmen maar helaas zagen we die tijdens het snorkelen niet. Wel weer 100 verschillende soorten vissen en ook George zwom nog voorbij. De bekendste mega vis hier rond de eilanden. Na deze bijzondere ervaring klommen we terug de boot op waar voor ons het avond eten al stond te wachten. Iedereen was uitgeteld en het werd een kort rustig avondje.

vrijdag 16 oktober -> wake up wake up wake up
Ondanks dat ik niet bepaald lekker lag op het plankje wilde ik me graag nog een keer omdraaien toen om kwart voor 6 onze guide een vriendelijke kreet uitsloeg klinkend als: WAKE UPPPPPP TURTLE TIME!! Om 06.00 zat ik in het kleine bootje en om 06.05 dook ik het water in. OMG! Ik ben nog nooit zo wakker geworden.. wat was het vroeg! Maar een selfie met een Turtle wilde we natuurlijk allemaal wel. Na een uurtje rond gedobbeld te hebben was ik het zat. (en iedereen met mij). Ik heb geen turtle gezien, en het werd erg koud in het water. Helaas! Ik strompelde terug de boot op en genoot van het laatste ontbijtje.
Om 10.30 kwamen we weer aan bij de Marina waar we opgestapt waren. We bedankten de skipper, en zeiden elkaar gedag. Ook dit is weer een trip geweest om nooit te vergeten!! Ongelooflijk mooi stukje natuur!
We hebben de rest van de dag heerlijk bij de lagoon gelegen totdat moeder natuur besloot dat het leuk was om het te laten regenen. We gingen nog even ergens lunchen met Sarah en Emil die we op de boot hebben leren kennen, we slenterde lang de winkeltjes, maakte onze tijd vol en na het avond eten was het tijd om richting de bus te gaan. Op naar de laatste stop op de oostkust. Normaal gesproken hebben we wifi en oplaadpunten in de bus en vermaak ook ik me zo’n 10 uur. Helaas hadden we een andere bus gekregen en heb ik dit keer 10 uur zo goed als voor me uit zitten staren en kon ik de laatste uurtjes gelukkig lekker appen met me mama. (Dan maar je bundel opmaken).

Zaterdag 17 oktober -> Cairns
Het was half 6 in de ochtend toen de bus aankwam in Cairns. Wat was ik nog moe. We liepen bepakt en bezakt met onze spulletjes naar het hostel en daar kregen we direct te horen dat we niet mochten inchecken tot 2 uur. Lief kijken en vragen om een uitzondering werkte helaas niet dit keer. We konden gelukkig wel onze grote backpacks kwijt en besloten om maar wat rond te lopen.
Na net 3 stappen gezet te hebben begon het met regenen. We liepen door en bezochten de main dingetjes van deze plek. Gelukkig gingen er vrij snel wat eettentjes open en besloten we om maar ergens te gaan ontbijten. We deden daar lekker lang over en wachten totdat de winkels open zouden gaan. We liepen richting shopping center en struinde daar langs alle winkeltjes. De tijd kroop, en ik was moe! Rond 1 uur klaarde het weer gelukkig op en besloten we om aan het zwembad te gaan liggen. Toen we eenmaal ingecheckt waren was ik alweer bijna 2 dagen non stop wakker en besloot dat ik echt even moest slapen. Ik moet zeggen, met gillende keukenmeiden op je kamer die zich niks aantrekken van andere is dat wel wat lastig. Ik deed me oordoppen in en probeerde toch even me rust te pakken. We profiteerde in avond van de maaltijd deal de het hostel aanbood en waren daarna eigenlijk nog zo moe dat we snel weer in ons bedje lagen.

Zondag: I’m singing in the rain..
Al snel kwamen we er in de nacht achter dat onze kamer precies Boven de club zat en dan we tot 5 uur daar last van zouden hebben. We dreunde lekker mee op de beat en in het begin maakte ik me tijd voor met het appen met nl. gelukkig viel ik uiteindelijk wel in slaap en kon ik in ieder geval een beetje bijtanken.
Rond een uurtje of 11 gingen we weer op pad. We liepen wat door de stad, Gingen naar de groente en fruit markt, huurde een auto voor de komende 2 dagen, deden gewone boodschappen en hoopte vooral dat het weer zou gaan opknappen.
Eind van de dag zijn we een wandeling op de esplanade gaan maken en belande we uiteindelijk op de night markets.
In de avond ontmoeten we Nadine (Inderdaad, dat meisje die we al eerder ontmoet hadden en trips mee hadden gedaan) omdat zij morgen met ons mee gaat. We genoten van de happy hours aan de bar en deden nog even wat dansjes voordat we toch nog bijtijds ons bedje in gingen.

Maandag 19 oktober -> Waterfalls route is on
om 08.00 werden we opgehaald door het auto bedrijf.. wat een service he!
We deden een rondje auto checken en toen konden we gaan. We hadden er zin in!! Roadtrip 2.0.
we reden een aardig stuk naar beneden en besloten te stoppen bij de crystle goves. We twijfelde erg of we naar binnen wilden want vonden 22.50 best duur. Het aardige meisje achter de kassa gaf ons discount en we konden voor 18 naar binnen. Maar, herhaalde een keer of 3, als we het niet leuk vinden krijgen we een refund. We kregen wat uitleg en we zouden zo’n 45 minuten binnen zijn. We gingen naar binnen, keken wat rond en na 15 minuten stonden we weer buiten. We vonden er allemaal niks aan. Het was klein, de opbouw was fake, de kristallen waren opzich wel mooi maar na 3 heb ik het ook wel gezien, en we stonden veel te snel weer buiten. Het meisje vroeg wat ik er van vond en ik gaf eerlijk toe dat ik er meer van verwacht had en het niet erg bijzonder vond. Ze hield zich aan haar woord en we kregen allemaal onze centjes weer terug. Eenmaal buiten vonden we het toch wel erg dat we best wat mooie foto’s hebben kunnen maken en gewoon alles terug hebben gekregen. Maar hey, je bent Nederlander of je bent het niet he! We reden verder naar beneden en kwamen uit bij onze eerste waterval. Helaas zat het weer nog steeds niet mee en belemmerde dat wel het mooiste uitzicht. Toch genoten we van weer een bijzonder stukje natuur, klikte wat kodak momentjes en gingen door naar de volgende plek. Ook hier was het weer erg mooi en stiekem baalde we dat het weer niet lekker opklaarde. Zo gingen we nog een aantal watervallen langs totdat we bij de Josephine Falls aankwamen in het Wooroonooran NP. Deze was wel erg leuk en erg groot ook. Sim besloot dat ze genoeg gewacht had op de zon en ging het water in. Nadine en ik keken maar al te graag toe. Gelukkig kwam het zonnetje wel een beetje door en zag het er daardoor ook een stuk mooier uit.
We reden de hele waterfall route af, stopte nog even tussendoor bij het laatste dorpje en eindigde rond een uurtje of 6 weer terug in Cairns. We waren zo moe dat we in de avond met ons eten op de bank geploft zijn met de Xfactor op de achtergrond.

Dinsdag -> Cape tribulation
Om half 9 stonden we weer naast de auto en haalde we Nadine op. Omdat het alle andere dagen pas aan het eind van de dag lekker weer werd besloten we om dit keer helemaal boven te beginnen en het strand voor later te bewaren. Na ruim 2 en een half uur doorcrossen stonden we bij de ferry om over te steken naar cape tribulation. We stopten overal waar we konden en genoten van elk uitzicht. We reden echt door de rainforest en deden hier en daar een korte wandeling. Wat is de natuurlijk eigenlijk apart! Op de terug weg zaten wij hoopvol in de auto te wachten op het mooie weer. Helaas was dit tevergeefs. Het regende af en toe wat en de bewolking overheerste! Toch kon dat voor ons de pret niet drukken en gingen we gewoon in de regen verder. Helaas hoort dat er nou eenmaal bij.
Palm Cove was een super leuk en klein stadje waar ik eigenlijk nog wel graag een keer naar terug zou willen met mooi weer!
We reden weer terug richting Cairns waar we de auto gingen schoonmaken voordat Sim en ik deze weer gingen inleveren.
In de avond gingen we richting Nadine die daar een appartementje huurt en Sim heeft meteen haar haren geknipt. We waren helemaal klaar om op stap te gaan maar toen Nadine afhaakte besloten ook wij dat we veel te moe waren om überhaupt nog maar 1 dans pasje te kunnen uitvoeren en gingen we richting bed.

woensdag 21 oktober -> summer sunshine
Ik draaide me nog 1 keer om toen ik mijn kamer genoten om 7 uur een morning party begonnen te houden. Toen ik 2 uur later nog erg moe was en mij stiekem nog een keer wilde omdraaien zag ik door het gordijn dat de zon vollop aanwezig was. Ik sprong uit bed, keek naar buiten en besloot dat het tijd was voor het zwembad. We liepen richting de lagoon waar we na 10 minuten het water in wilde vanwege de hitte. Uit het niks was het over de 30 graden en genoten wij van een plonsje en het zonnetje. We kwamen Sarah, die we op de whitsundays ontmoet hadden hier ook nog tegen en kletsten wat bij.
Helaas kwam de bewolking na een paar uurtjes weer tevoorschijn en besloten we te gaan lunchen. Daarna hebben we nog wat souvenir winkeltjes bezocht en kochten we een kaart om naar Romina in ons oude appartement te sturen. In de avond deden we nog een drankje in Gilligans en Nadine en Sarah kwamen ook nog even langs. We gingen verder naar de Iris pub maar ook daar was weinig te doen. We hebben ons wel nog suf gelachen om een coyote dans wedstrijd en zeiden elkaar daarna gedag.

Donderdag 22 oktober -> Thank you eastcoast!!
08.30. de wekker maakt ons weer vriendelijk wakker en we pakken onze laatste spulletjes in. We ontbeten nog even wat, checkte uit en om 09.30 werden we opgehaald door de airport shuttle.
Op het vliegveld deden we de vreselijke ontdekking dat wij beiden met zo’n 10 kilo meer aan het reizen zijn als waarmee we in december aankwamen. We keken elkaar en konden ons lach niet meer inhouden. Eigenlijk schaamde we ons kapot!! Gelukkig mogen we met quantas veel bagage meenemen maar voor de volgende vluchten moeten we toch echt dingen gaan lozen (en dat terwijl ik op elke plek op de oostkust wel iets heb achtergelaten).
Gelukkig mag het nu allemaal zonder problemen mee en gaan we door de douane. Na een vlucht van zo’n 3 uur staan we in Melbourne op het vliegveld. We slenteren een beetje door naar de internationale luchthaven en komen nog bijna te laat ook. Helaas (en gelukkig) hadden we wat vertraging en gingen we na half uur extra wachten boarden. Wat was dit een leuk vliegtuig zeg. Eigen dvd speler voor het neusje, goed gratis eten en na 3 uur vliegen vond ik het haast jammer dat ik mijn filmpje niet kon af kijken.
De douane in NZ maakte mij iets minder gelukkig.. Uiteraard moet je 100 papieren invullen en zelfs mijn wandelschoenen moest ik aangeven. Alles werd gecheckt en mijn koffer moest helaas helemaal open. Inmiddels was het half 2 snachts en dat is iets waar ik dan niet bepaald op zit te wachten.
Eenmaal alles goed, zochten we de bus op die ons naar het hostel bracht en konden we daar om kwart over 2 ons bedje in.
Let the new Adventure begin.. NEW ZEALAND BE PREPARED!!

* Elk afscheid is het begin van een nieuwe herinnering*
Afscheid van Australië.. Voorlopig dan! En wat hebben we ook al van veel mensen gedag moeten zeggen. Wat maken we veel mee en wat doen we toch een gave dingen!

Ik ben erg benieuwd naar wat Nieuw Zeeland ons gaat brengen!! Jij ook..?? Lees dan mijn volgende verslag.. Hoor jullie snel!

Dikke Kiwi Kus!!