It's not a goodbye, It's just a see you later!
Door: Cinzia
Blijf op de hoogte en volg Cynthia
30 September 2015 | Australië, Sydney
Mijn laatste verslag in Sydney.
Wat vliegt de tijd hier toch voorbij. Ik kan me nog zo goed herinneren hoe ik hier mijn eerste dag rond liep, in deze geweldige grote en toen nog een oh zo onbekende stad. Een stad die mijn hart snel veroverde, een stad waar ik een nieuw leven ben op gaan bouwen, een stad waar ik veel heb meegemaakt en geleerd heb, een stad die mijn thuis is geworden, maar vooral de stad die ik nooit meer zal vergeten.
September begon goed. Ondanks de winter zijn te temperaturen erg aangenaam en liepen soms wel op tot 30 graden.. oftewel: Goed strandweer! Wat er verder allemaal heeft afgespeeld…….
Dinsdag 1 t/m vrijdag 4 sept -> Parkjes, en een heleboel geregel
dinsdag ben ik lekker met Aël naar het park gegaan. Het was super lekker weer en daar wilde we natuurlijk direct wat van mee pakken.
Woensdag was Sim ook weer vrij en zijn we vroeg op gestaan zodat we de Kiwi experience voor Nieuw Zeeland verder konden regelen. Ook hebben we nog wat tours ingeboekt, zijn we naar paddy’s market gegaan en hebben we thuis weer flink zitten bedenken hoe we alles straks gaan doen tijdens onze verdere reis. Wat word het leuk!
De volgende dag ben ik samen met Romina op pad geweest en heb ik nog wat documentjes uitgeprint.
Vrijdag stond weer in het teken van een dubbele dienst draaien, en daarna ben ik lekker mijn bedje op gaan zoeken.
Zaterdag: Helm bar
Ook vandaag was ik weer ruim 12 uurtjes aan het werk.
Eenmaal thuis wilde ik niet mee op stap, maar al snel haalde het feestgedruis mij over om toch even 1 drankje mee te doen. Okeeeeeee….
Halverwege de avond voelde ik me steeds minder goed worden en ben ik toch maar richting huis gegaan.
Zondag -> Migraine it is.
Alsof ik het de vorige avond voelde aankomen. Wat was ik beroerd zeg. Ik had zo’n verschrikkelijke migraine aanval dat ik me helaas echt moest ziek melden van werk. Er was geen beginnen aan! Elk geluidje en lichtje deed zeer. Wat baalde ik ontzettend zeg! Maar helaas, ik kon er niks aan veranderen. Ik heb de hele dag op bed gelegen en richting de avond voelde ik me gelukkig wel echt wat opknappen.
Maandag: Time travelers to the past and future party
Gelukkig stond ik vrij goed op vanochtend. En na een dagje werken was het tijd voor ons bedrijfsfeest. Dit was een reis door de tijd thema en het hele hard rock café was hiervoor afgehuurd.
Het was een super avond. Er werden filmpjes van elk department afgespeeld, er speelde een life band, een dj, en een hele hoop waren verkleed. Wat het ik toch een leuk team zo..
Dinsdag 8 september XXL
Ondanks de geweldige avond van gister stond ik weer vroeg naast mijn bedje. Het was weer onwijs lekker weer en zo Nederlands als dat ik blijf, pak ik graag elke zonnestraal mee!
Ik ging samen met Robbie, Chris en Aël naar het park waar de gasten zich prima vermaakte met een voetbal en ik op mijn handdoekje toe keek, genietend van het zonnetje.
Daarna zijn we nog even mijn z’n alle naar de shoppingmall geweest en toen richting huis gelopen.
Sam kwam gezellig eten en we besloten een meiden avondje te doen.. en hoe kan je die nou beter hebben dan met de film Magic Mike XXL erbij. Juist, dat deden wij dus ook!
De mannen voelde zich prima op hun gemak en keken (nog enthousiaster dan ons af en toe) de hele film mee. Uiteraard kwamen daarna de nodige grappen en dance moves voorbij om te laten zien dat zij dat ook heus wel kunnen… Ahum, jullie wel hoor guys!
Woensdag: druk druk druk
Extra vroeg op vandaag want er staat veel op de planning. Samen met Sim ben ik naar diverse winkels geweest omdat Sim nog wat nieuwe snufjes wilde kopen en daarna zouden we met Karlijn afspreken die helaas ook weg uit Sydney gaat. Dit ging uiteindelijk door omstandigheden niet door en zijn Simone en ik naar de travel agency geweest om nog wat laatste dingen vast te zetten. We hebben nog even in het park zitten kletsen en toen was het voor Sim tijd om naar de tattoo shop te gaan. Dit wilde ik uiteraard niet missen en ging maar al te graag mee! Wat is die gaaf geworden zeg!! Het kriebelde heel erg en het is dat ik het geld niet heb nu, maar anders had ik zo een nieuwe gezet. (ja uiteraard wel op een plek waar het “mag” van de luchtvaart;)) Daarna zijn we nog even naar Bondi junction gegaan en toen eindelijk richting huis. Een woensdag is onze woensdag niet meer als wij geen trips gaan boeken en uitzoeken tegenwoordig.. dus je raad het al.. thuis vloog het geld weer van de creditcards af en konden wij ons lijstje met boekingen weer aanvullen! Zin innnnnn
Donderdag 10 en vrijdag 11
Donderdag heb ik nog wat in de stad gelopen en verder eigenlijk niet zoveel boeiends gedaan.
Vrijdag heb ik weer een dubbele dienst gedraaid en toen ik daarvan thuis kwam.. (je ziet het al aankomen natuurlijk).. was er inderdaad weer een feestje in huis bezig. Ik schoof aan en besloot niet mee op stap te gaan toen iedereen een half uur later wilde vertrekken. Helaas is hun overtuigingskracht erg sterk en wisten Romina, Simone en ik niet hoe snel we ons even om moesten kleden om toch nog even een drankje mee te doen. Uiterlijk half 2 terug hadden we besloten!
Het feestje was erg gezellig en een uur later dan gepland gingen we dan echt richting huis. Opzich prima, want heel vroeg hoefde ik niet te beginnen de volgende dag.
Romina vond het helaas wel nodig mij om kwart voor 6 wakker te maken met een update over de rest van de avond.. en jawel.. Cynthia zat klaar wakker op bed. Bedankt he!
zaterdag, zondag en maandag -> Werken!
en verder lekker thuis chillen.
Dinsdag 15 september -> Coogee, Walk
Op tijd stond iedereen op. Het was een heerlijke dag, 1 waarvan het zonde zou zijn als je niet richting het strand zou gaan. En inderdaad, dat vonden wij ook! Samen met Robbie, Aël en Romina ging ik naar Coogee. Wat een heerlijke plek is dat toch ook!! We hebben heerlijk op het strand gehangen de hele middag. Wat te eten erbij, boxjes aan en leuke mensen.. wat wil je nog meer! Rond 6 uur hielde de gasten het voorgezien en bleef ik met Romina en Fran die inmiddels ook aangeschoven was nog even op Coogee. We besloten al vrij snel om de Coogee to Bondi walk te doen. Vol enthousiasme begonnen we met lopen maar al snel realiseerde we ons dat het snel donker word en wij nog een hele trail moesten afleggen waar het nou niet bepaald verlicht is. Toch zetten we door en na bijna 2 uur lopen kwam we aan. Je loopt toch iets minder hard als je niet ziet waar je loopt en als je ook nog eens lekker loopt te dolle met ze 3tjes.
Helemaal moe gingen we de bus in richting huis waar iedereen inmiddels ook al thuis was. We hebben met ze alle nog gezellig een filmpje gekeken en toen was mijn batterijtje toch echt leeg.
Woensdag 16 -> Royal National park
8 uur ging het wekkertje! En nee ik hoefde lekker niet te werken! Eigenlijk waren alle meiden vandaag vrij en vandaar dat er een dagje iets leuks doen op de planning stond.
Iets later dan we wilde zat ik dan in de trein onderweg naar Cronulla, Samen met Robbie, Marije, Romina, Simoon. We hebben eerst een uurtje heerlijk op het strand gezeten op Cronulla voordat we de ferry overtocht konden doen naar het Royal National park. Eenmaal daar begonnen we (vertrouwend op het gevoel van Robbie) een kant op te lopen.. Het zag er erg mooi en vreemd tegelijk uit. Rechts keek je naar een vallei, links was het strand, een stukje verder was het net de woestijn en daar voorbij leek het wel een oerwoud. Wel gaaf hoor alles op 1 plek haha! We trokken verder de bossen in en begonnen aan een hike. Na de nodige kodak momentjes, bomenklim stops, en heel veel lopen kwamen een mannetje tegen die ons vertelde dat we waterfall die we graag wilde zien nog zo’n uur of 2 lopen zou zijn. Helaas stond de tijd niet stil vandaag en hadden we daar dus echt geen tijd meer voor. Hadden we dan stiekem toch een andere kant op moeten lopen?
Ach het was gezellig dus gingen we vol goede moed en met heerlijke beats op de achtergrond weer verder. We namen nog een aantal uitzicht stops en arriveerde laat weer bij de ferry. Daar zagen we dat we nog dik 45 minuten moesten wachten dus hebben we daar nog heerlijk aan het water gezeten en gek gedaan! Het was 1 en al gezelligheid.
Op de terug reis was iedereen aardig moe en waren we allemaal wel blij toen we weer lekker thuis aankwamen rond half 9.
Donderdag 17 september: un emozione per sempre
Wat een heerlijke dag was dit. Je weet wel, zo 1 die je niet snel zal vergeten.
Om 11 uur stond ik op centraal waar ik met Nicolo (jawel, die ene uit Italië inderdaad!) had afgesproken. Meteen was het alsof we elkaar elke dag zien en begonnen de verhalen en grappen al snel te rollen. We zijn naar het contemporary art museum gegaan waar we ons suf gelachen hebben van verveling en daarna wisten we niet hoe snel we een leuk tentje moesten uitzoeken voor een lunch. Van zoveel lachen en een museum krijg je best wel trek namelijk!!
We besloten om bij pancakes on the rocks te gaan eten. Na de heerlijke lunch met een veel te groot toetje zaten we zo vol.. dat we niks konden bedenken om te gaan doen. We zijn op ons gemakje richting darling harbour gelopen, een stukje waar Nic nog nooit was geweest. We kwamen uit bij de grootste imax ter wereld en besloten dat het wel geinig zou zijn om dit eens van binnen te bekijken. Zo gezegd zo gedaan, en nog geen half uur laten zaten we dan toch ook maar met zo’n gek brilletje op naar een mega scherm “Everest” te kijken. Na de film zijn we nog gezellig in side bar wat gaan drinken en hebben we werkelijk nog een tijd over van alles zitten kletsen. Helaas is het voor hem nog 2 uur naar huis dus werd het tijd om weer afscheid te moeten nemen. Het was geweldig!
Eenmaal thuis kon ik niet meer lopen. (en nu is het natuurlijk handig als ik even uitleg waarom) Maandag was de fairyfloss machine naar beneden gevallen om mijn voet eens van dichtbij te bekijken. Het heeft de hele week flink pijn gedaan.. maar niks bijzonders. Totdat ik woensdag de hike had gedaan en donderdag zo’n 5 uur rond gelopen heb in de stad. Mijn voet wilde echt niet meer en nadat mijn Chris er per ongeluk ook nog eens zijn gewicht op zetten voelde het niet goed. Mijn voet was erg dik en ik kon er niet meer op staan. Aangezien mijn reis snel begint wilde ik uitsluiten dat het niet gebroken was.. of iets anders geks waarmee ik mezelf weer opgezadeld heb en besloot ik om naar het ziekenhuis te gaan. Lieve Sim die net thuis kwam dacht geen 2 sec na en ging met me mee, de lieverd! Na wat testen werden er 3 foto’s van gemaakt.. (en ik maar lachen joh..) op de foto zag het er prima uit en daarom moest ik wachten op een andere arts for a closer look.
Hij vertelde mij dat er hoogtwaarschijnlijk scheurtjes in mijn pezen zitten. Oftewel ik denk dat de bovenkant van je voet flink beschadigd is mevrouw.
Ik vroeg wat ik hier mee moest doen en zo eindigde ik weer met een verbandje om, pijnstillers en als het na een week nog zo is krukken. Heerlijk nieuws voor je reis.
Als kreupele kwam ik thuis weer aan en besloot ik om meteen maar pijnstillers te nemen en lekker te slapen.
Vrijdag en zaterdag
Het geen waar ik bang voor was gebeurde. Mijn lieftallige collega’s denken al snel dat je compleet disabled bent met een mank voetje en werd ik minder ingezet. Ik kreeg een uur pauze tussen mijn dubbele diensten en ik zag mijn rooster worden aangepast. Ik besloot dat ik op werk maar zo normaal mogelijk moest doen om diensten te kunnen behouden. Ik kan me geen dag vrij veroorloven nu!
Op zaterdag mocht ik door te smeken toch nog op een event werken. Waarom ik dat persee wilde.. 1 Nicolo kwam naar dat event en we zouden daar nog even meet-en en 2 het verdient beter als je op een event werkt!
Na het event ben ik met Nic samen richting station gelopen, hebben we nog even wat gekletst en toen echt afscheid genomen. Hij blijft waarschijnlijk in Aus wonen, dus de kans dat we elkaar snel weer zien is erg klein.
Eenmaal thuis was het huis leeg en dat is iets wat heel vreemd is op een zaterdag!! Al snel kwam ik er achter dat iedereen in 58 zat, en ging ook ff richting buren. Na 1 drankje ben ik richting huis gegaan terwijl de hele groep op stap ging. Ik wilde niks geks met die voet, en mijn centjes zitten ook liever in mijn portemonnee. Chris die vond het rot dat ik niet mee kon en bleef gezellig met mij thuis. Tot midden in de nacht hebben wij gezellig zitten kletsen met een biertje op de bank. Na een uur of 4 werd ik best moe en viel ik bijna in slaap.. helaas kwam op dat moment het feestgedruis weer terug van stappen en hadden volgens mij heel Sydney uitgenodigd voor een afzakkertje at 52. Chris en ik keken elkaar aan of hij/ik misschien iemand van die mensen kon maar we konden alle2 niemand herkennen. Al snel stond ik op en besloot ik dat ik te nuchter en moe was voor hun gebrabbel en ben ik richting bed gegaan.
Zondag -> Vrije dag
Daar is die dan. Mijn verplichte vrije dag! Wat zat ik toch flink te balen thuis. Ik mocht vandaag niet komen werken vanwege mijn voet. Aangezien de partyers de hele dag voor dood op bed liggen besloot ik om nog even naar paddys te gaan en wat laatste uitzoek werkjes te regelen.
Maandag tm vrijdag 21ste tm 25ste
Deze week stond in het teken van fulltime werken. Opzich heel erg fijn natuurlijk, net nog even wat extra centjes verdienen dacht ik. Helaas werkte ik inderdaad wel meer dagen.. maar veel minder uur als dat ik normaal draaide. Ik baalde van mijn voet! Want helaas was dit de reden van mijn minder uren.
Maandag na werk hadden wij weer de maandelijkse bob awards. Dit keer was ik genomineerd! Dit betekend dat je boven het hele team uitsprong de afgelopen maand en dat je daarom best eens in het zonnetje gezet mag worden. Uiteindelijk is er van elke afdeling iemand genomineerd en dan word op de bob awards de over all winner bekend gemaakt. Ik werd geen eerste, maar ik was wel de eerste in geschiedenis die binnen 2 maanden genomineerd was voor een award! Stiekem vond ik dat toch wel erg leuk. Na de awards ben ik nog met wat collega’s wat gaan drinken en eindigde we in de karaoke bar. Ze zijn best gezellig… maar niet iedereen helemaal mijn type mensen dus besloot ik om niet verder mee op stap te gaan. Eenmaal thuis zaten Aël en Chris gezellig nog een drankje te doen en binnen 5 min werd ik (met Marije) mee de deur uitgesleept om nog even op stap te gaan in Side bar! Ach.. why not! En ik maar hopen dat ik werk niet tegen zou komen.
Zaterdag 26 september: It’s time to say goodbye.. !!
Mijn laatste werkdag. Ergens was ik blij maar had het ook weer niet erg gevonden om nog wat langer hier te kunnen werken. Na mijn dienst nam ik afscheid van mijn collega’s. Wat gek zeg! Sommige lieten nog wat waardevolle zinnen voor me achter en de nodige foto’s werden nog gemaakt door mijn baas.
Ik liep het park uit met het nummer Friendship never ends… Iets wat in Australië bij ons erg centraal stond en ik begon me af te vragen of dit allemaal toeval was.
Eenmaal thuis aangekomen kwam ik aan in een huis vol oranje ballonnen. Een feestje zonder ballonnen is geen feestje zeiden mijn huisgenootjes en zo ontstond er al snel een spelletje!
Het plan was om met z’n alle uit eten te gaan maar helaas waren bijna alle restaurants als vol geboekt dus besloten we om een pizza party te houden in huis.. is een keer iets anders!
Na het eten stroomde het huis langzaam vol en ging de muziek aan.
Nadat de huisbaas weer zijn boze praatje kwam houden besloten we om meteen maar weg te gaan. Op naar Home bar! De club waar Sim en ik begonnen en het dus ook graag wilde afsluiten!
Wat was het weer een avond.. Ik heb gelachen, gedanst, gezongen en gek gedaan alsof het mijn laatste avond was…… En inderdaad, toen realiseerde ik me dat ook even!
Gelukkig zaten we allemaal flink in het feestgedruis en gingen we uiteraard ons welbekende afzakkertje halen bij PBH. Een plek die voor ons ook niet kan ontbreken na een avondje uit. Rond een uurtje of 5 strompelde weer thuis binnen waar Robbie en Chris nog lagen te wachten tot we thuis zouden komen. Die waren iets eerder afgehaakt!
Thuis ging het feest nog vollop door totdat rond 8 uur de moeheid echt wel toe begon te slaan.
Sommige gingen nog even door in de woonkamer maar ik besloot om mee naar bed te gaan.
Zondag -> untill we meet again….
Na een kort ochtendje schoot ik wakker.. shit, we moeten nog inpakken, printen, bond terug vragen, opruimen, en op tijd de deur uit. Ik maakte Sim wakker en we stonden binnen no time buiten.
Terwijl de rest nog op 1 oor lag begonnen wij aan ons tas.. Wat een drama, en wat veel spullen!! Na 100x her overwegen om dingen mee te nemen of niet, in en uit te pakken, te rollen en te vouwen zat alles er in. Het word realiteit en Cynthia krijgt het moeilijk.
De buren uit 58 kwamen langs om ons gedag te zeggen en toen moesten we er toch echt aan geloven. Het moment is daar.. Gedag zeggen. Gedag zeggen tegen mensen die ons dierbaar zijn geworden. Die we zien als broers en zussen. De mensen met wie we lief en leed gedeeld hebben de afgelopen maanden. De mensen waarvan ik ben gaan houden. Ik probeerde me groot te houden en we maakte nog wat grappen. Toen was het toch echt tijd om ook Chris en Romina gedag te moeten zeggen. De 2 waar ik net nog iets meer mee heb….. Stotterend en met een brok in mijn keel liep ik dan de deur uit.
Bij de taxi zeiden we Romina pas gedag en toen begon de ellende… Die kleine zoute druppeltjes rolde langs mijn wangen. Wat een verschrikkelijk idee dat ik haar misschien nooit meer zie!!
Als afscheid hebben ze met z’n alle een lieve kaart geschreven die ik altijd zal bewaren!! lieve Romina had samen met Fran een koala pandora bedeltje gekocht als afscheid. Zo zijn ze toch altijd nog een beetje dichtbij.
Nu ik dit zo schrijf gaan mijn gedachten in vogelvlucht door de afgelopen 10 maanden heen..
Ik word emotioneel en typ verder met een brok in mijn keel. God wat is het moeilijk om dit echt achter te moeten laten!!
Mijn leven is een feest, een feest waar soms de slingers even losraken maar waar ik die dan ook zsm weer terug weet op te hangen.
Mijn Sydney verhaal houd (voorlopig) hier op, maar mijn reis en avonturen gaan nog heerlijk door! En ik het er super veel zin in!!
Hoe dat allemaal verloopt?! Dat lees je uiteraard weer hier, op mijn blog!
~ Things end, but the memories will last forever ~
Tot snel lieverds!
-
30 September 2015 - 12:25
Moes & Paps:
Heeeeeeeeeey lieve Cynny
Tussen het werken door ook nog eens hele leuke dingen doen en zien.
Echt weer superleuk om te lezen.
Nu weer verder reizen en nog veel zien van Aussie en Nieuw Zeeland.
Ook die avonturen zullen we op de voet volgen................
We wachten je verhalen in spanning af..
LoveU en kisses......
Paps en Moes
-
01 Oktober 2015 - 07:12
Petra:
Hoi Cyn, waar haal jij al die energie vandaan zeg, werken stappen en heel veel leuke dingen doen, ik geniet iedere keer weer van je reisverslag wat maak jij er een mooie tijd van daar, maar hier missen we je wel hoor. Nog heel veel plezier met het verder reizen en ik blijf je volgen een dikke XXXXXXX
-
01 Oktober 2015 - 07:46
Trudie En Mars :
Wat een heerlijkheid dit weer te lezen zo een avontuur....
Moeilijke momenten maaar hoe jij daar mee omgaat kan menig mens wat.van op steken
Tot je volgende verslag.kijk er naat uit xxx
Liefs van ons -
01 Oktober 2015 - 07:51
Rona:
He meis!
Wat een gave verhalen, heerlijk dat genieten! Nieuw zeeland is geweldig en wat leuk dat je met kiwi experience gaat! Die heb ik ook genomen, ik vond hem echt helemaal top, jong, oud, hip en oubollig, van alles zit er in! Ze regelen goede kamers voor je en in de bus kun je excursies boeken, ideaal!
Geniet (maar volgens mij gaat dat helemaal goed komen)
See ya!
Xx -
01 Oktober 2015 - 15:43
Jolanda :
Zo leuk weer !!! Deze waanzinnige herinneringen neemt niemand je meer af. Veel plezier met het volgende avontuur. Xx van ons
-
19 Oktober 2015 - 22:18
Zus:
Hee sistah!!
Is fairyfloss suikerspin?? Wat zijn er toch vreemde woorden voor dat woord;)
In Frankrijk noemen ze het barbe-à-papa (baard van papa) :p:p
Na een geweldige tijd in Sidney, nu weer verder voor nog meer mooie herinneringen!! Have fun!
Loveyou xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley